تأثیرپذیری رمزگرایی عبدالوهاب بیاتی از مولوی

چکیده عبدالوهاب بیاتی از جمله شاعرانی است که رمز در شعرش حضوری فعال دارد؛ از جمله رموز قدیمی، که شاعر از آن به زیبایی هرچه تمام­تر بهره می­گیرد، رموز تصوف است. بررسی زندگی شاعر نشان می­دهد که او به‌خوبی مولوی را می­شناخته و با آثار او آشنایی کامل داشته است؛ لذا این تحقیق در پی آن است تا به این سؤالات پاسخ گوید: 1. آیا بیاتی در رموز شعری خود، از مولوی تأثیر پذیرفته است؟ 2. چه رموزی از اشعار مولوی توجه او را به خود جلب کرده است؟ 3. با توجه به اینکه بیاتی شاعری انقلابی است، چه هدفی از کاربرد اصطلاحات صوفیانه­ی اشعار مولوی دارد؟ فرضیه­های این مقاله نیز عبارت است از: 1. با بررسی دیوان بیاتی، تأثیرپذیری او از مولوی قابل اثبات است. 2. بیشترین تأثیرپذیری بیاتی برگرفته از "نی‌نامه"ی مولوی و رموز مهم آن همچون "نی" و نیز "دیوان شمس" و نمادهای مهمی مانند "شمس" و "غزال" است. 3. "بیاتی" هرچند از رموز عارفانه‌ی­"مولوی" استفاده می­کند، آن را با هدف شعری خود که همان طرح انقلاب و آزادی است، هم‌رنگ می­سازد و درواقع، این رموز را از معانی اولیه­ی خود خالی، و همچون لباسی بر پیکره‌ی افکار انقلابی­اش می­پوشاند